การศึกษาพบว่าเซลล์สมอง - ไม่ใช่การขาดจิตตานุภาพ - เป็นตัวกำหนดโรคอ้วน

การศึกษาที่นำโดยสถาบัน Monash Obesity and Diabetes Institute (MODI) ที่มหาวิทยาลัย Monash ในออสเตรเลีย พบว่าการรับประทานอาหารที่มีไขมันสูงทำให้เซลล์สมองกลายเป็นฉนวนป้องกันสัญญาณชีพ ซึ่งจะบอกให้ร่างกายหยุดรับประทานอาหารและเผาผลาญพลังงาน จากการเข้าถึงสมองได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผู้อำนวยการ MODI และศาสตราจารย์ Michael Cowley นักวิทยาศาสตร์เพื่อชีวิตชาวออสเตรเลียแห่งปี กล่าวว่า มีผลลัพธ์ที่ชัดเจนสองประการจากการค้นพบนี้ "เราค้นพบว่าอาหารที่มีไขมันสูงทำให้เซลล์สมองถูกแยกออกจากร่างกาย ซึ่งทำให้เซลล์ไม่สามารถตรวจจับสัญญาณของความอิ่มเพื่อหยุดกิน" ศาสตราจารย์คาวลีย์กล่าว "ประการที่สอง ฉนวนยังสร้างภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติมที่ร่างกายไม่สามารถตรวจจับสัญญาณเพื่อเพิ่มการใช้พลังงานและเผาผลาญแคลอรี/กิโลจูล" การวิจัยแสดงให้เห็นว่าเซลล์สนับสนุนในสมองพัฒนามากเกินไปในอาหารที่มีไขมันสูง สิ่งนี้ขัดขวางไม่ให้เซลล์สมองปกติ (ระบบเมลาโนคอร์ตินหรือเซลล์ประสาท POMC) เชื่อมต่อกับกลไกทางประสาทอื่นๆ ซึ่งกำหนดความอยากอาหารและการใช้พลังงาน ศาสตราจารย์คาวลีย์กล่าวว่าผลการศึกษานี้มีส่วนเชื่อมโยงที่สำคัญในการจัดการกับการแพร่ระบาดของโรคอ้วน ศาสตราจารย์คาวลีย์กล่าวว่า "วงจรประสาทเหล่านี้ควบคุมพฤติกรรมการกินและการใช้พลังงาน และเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในสมอง จิตตานุภาพ วงจรเหล่านี้เริ่มก่อตัวขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อย ดังนั้นผู้คนอาจมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคอ้วนแม้กระทั่งก่อนที่จะรับประทานอาหารมื้อแรก" ศาสตราจารย์คาวลีย์กล่าว การรับประทานอาหารที่มีไขมันสูงทำให้เกิด "ฉนวน" ในเซลล์ประสาทมากขึ้น และทำให้สมองช่วยลดน้ำหนักได้ยากขึ้น "คนอ้วนไม่จำเป็นต้องขาดพลังใจเสมอไป สมองของพวกเขาไม่รู้ว่าไขมันที่สะสมไว้เต็มหรือเท่าไหร่ ดังนั้นสมองจึงไม่ได้บอกให้ร่างกายหยุดเติมเชื้อเพลิง ต่อจากนั้น ความสามารถในการลดน้ำหนักของร่างกายจะลดลงอย่างมาก" ศาสตราจารย์ Cowley และเพื่อนนักวิจัยของ MODI Dr. Pablo Enriori ร่วมมือกับประธานการวิจัยและศาสตราจารย์ด้าน Comparative Medicine และศาสตราจารย์ด้าน Neurobiology Tamas Horvath และทีมงานของเขาที่ Yale School of Medicine ในสหรัฐอเมริกา ร่วมกับทีมนักวิทยาศาสตร์ในเมือง Cincinnati รัฐนิวเจอร์ซีย์ ประเทศเม็กซิโก และสเปน เป็นระยะเวลาสี่เดือน นักวิจัยติดตามการรับประทานอาหารและองค์ประกอบร่างกายของกลุ่มหนูและหนู และพบว่ากลุ่มที่มีความโน้มเอียงทางประสาทต่อโรคอ้วนมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น 30 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเทียบกับกลุ่มที่มีเซลล์ต้านทานโรคอ้วน 6 เปอร์เซ็นต์ .