หัวเราะหรือยิ้มเร็ว? มันอาจจะอยู่ในยีนของคุณ

ในการศึกษาใหม่ที่เชื่อมโยงยีนกับการแสดงออกทางอารมณ์ในเชิงบวก เช่น การยิ้มและหัวเราะ นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าคนที่มีตัวแปรทางพันธุกรรมบางอย่าง เช่น ผู้ที่มีอัลลีลสั้นของยีน 5-HTTLPR ยิ้มหรือหัวเราะมากขึ้นขณะดูการ์ตูนหรือเล่นตลก คลิปฟิล์มกว่าคนที่มีอัลลีลยาว การวิจัยก่อนหน้านี้เชื่อมโยงยีนกับอารมณ์ด้านลบ การศึกษานี้แสดงหลักฐานที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันว่ายีนเดียวกันนั้นเชื่อมโยงกับการแสดงออกทางอารมณ์ในเชิงบวก งานวิจัยจะเผยแพร่ทางออนไลน์ในวันที่ 1 มิถุนายนในวารสาร American Psychological Association Emotion Claudia M. Haase จาก Northwestern University และ Ursula Beermann จาก University of Geneva เป็นผู้ร่วมเขียนงานวิจัย ซึ่งดำเนินการในห้องทดลองของ Dacher Keltner และ Robert W. Levenson จาก University of California, Berkeley ในการศึกษานี้ นักวิทยาศาสตร์ได้พิจารณาอัลลีลสั้นและยาวของยีน 5-HTTLPR ซึ่งเกี่ยวข้องกับการควบคุมของเซโรโทนิน ซึ่งเป็นสารสื่อประสาทที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล อัลลีลเป็นตัวแปรของยีน ยีนแต่ละตัวมีสองอัลลีล มนุษย์สืบทอดหนึ่งอัลลีลจากแม่และอีกหนึ่งอัลลีลจากพ่อ การวิจัยก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าอัลลีลสั้นทำนายผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์หรือเชิงลบ เช่น ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และการใช้สารเสพติด ผู้ที่มีอัลลีลสั้นพบว่ามีอารมณ์ด้านลบสูงกว่าผู้ที่มีอัลลีลยาว แต่ผลการศึกษาล่าสุดยังเพิ่มหลักฐานจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่บ่งชี้ว่าผู้ที่มีอัลลีลสั้นอาจอ่อนไหวต่ออารมณ์ที่พุ่งสูงของชีวิตมากกว่า Haase ผู้ช่วยศาสตราจารย์ในโครงการ Human Development and Social Policy ที่ Northwestern's School of Education and Social Policy กล่าวว่า "การมีอัลลีลสั้นไม่ใช่เรื่องเลวร้ายหรือเสี่ยง" "แต่อัลลีลสั้นจะขยายปฏิกิริยาทางอารมณ์ต่อสภาพแวดล้อมทั้งที่ดีและไม่ดี" "การศึกษาของเราให้ภาพที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นเกี่ยวกับชีวิตทางอารมณ์ของผู้ที่มีอัลลีลสั้น" ฮาเสะกล่าวเสริม "คนที่มีอัลลีลสั้นอาจเติบโตในสภาพแวดล้อมที่เป็นบวกและประสบกับสภาพแวดล้อมที่เป็นลบ ในขณะที่คนที่มีอัลลีลยาวจะไวต่อสภาพแวดล้อมน้อยกว่า" "ความจริงพื้นฐานของยีนคือพวกมันไม่มีคำตอบสุดท้าย" ผู้เขียนอาวุโส Levenson นักวิจัยชั้นนำด้านอารมณ์ของมนุษย์และศาสตราจารย์ในภาควิชาจิตวิทยาที่ UC-Berkeley กล่าว "มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติและการเลี้ยงดูอยู่เสมอซึ่งกำหนดผลลัพธ์ และการศึกษานี้เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของสิ่งนั้น" การศึกษาล่าสุดรวมการทดลองสามครั้งจากห้องทดลองต่างๆ ของ Berkeley ในการทดลองแรก เยาวชนได้แสดงการ์ตูนเรื่อง "The Far Side" โดย Gary Larson และ The New Yorker ในการทดลองที่สอง คนหนุ่มสาว วัยกลางคน และผู้ใหญ่ดูคลิปตลกขบขันจากภาพยนตร์เรื่อง "Strangers in Paradise" การทดลองขั้นสุดท้ายขอให้คู่สมรสวัยกลางคนและวัยสูงอายุหารือเกี่ยวกับความไม่ลงรอยกันในการแต่งงานของพวกเขา นักวิทยาศาสตร์บันทึกวิดีโออาสาสมัครระหว่างการทดลอง จากนั้นนักวิจัยที่ผ่านการฝึกอบรมจะเข้ารหัสรอยยิ้มและเสียง หัวเราะ โดยใช้ "Facial Action Coding System" ซึ่งอธิบายถึงการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ บนใบหน้า เบียร์มันน์ นักวิจัยหลังปริญญาเอกจากศูนย์วิทยาศาสตร์ด้านอารมณ์แห่งสวิสแห่งมหาวิทยาลัยเจนีวากล่าว การศึกษามุ่งเน้นไปที่การแสดงออกทางอารมณ์เชิงบวกที่แท้จริงหรือ 'ของจริง' บางครั้งผู้คนยิ้มหรือหัวเราะ แม้ว่าพวกเขาจะไม่พบสิ่งที่ตลกก็ตาม เพียงเพื่อสุภาพหรือเพื่อซ่อนความรู้สึกด้านลบ เบียร์มันน์กล่าว “ดังนั้นเมื่อคุณวัดการยิ้มและหัวเราะ คุณต้องแยกแยะการหัวเราะและรอยยิ้มจริงๆ ออกจากการหัวเราะจริงๆ” เธอกล่าว เงื่อนงำสำคัญอยู่ที่กล้ามเนื้อรอบดวงตาที่ทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า 'ตีนกา'" เบียร์มันน์กล่าว "สิ่งเหล่านั้นสามารถเห็นได้จากการยิ้มและหัวเราะเท่านั้น" เธอกล่าว โดยรวมแล้วมีผู้เข้าร่วม 336 คนในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย นักวิจัยเก็บตัวอย่างน้ำลายจากอาสาสมัครเพื่อวิเคราะห์ยีน 5-HTTLPR ข้อมูลจากการทดลองทั้งสามแบบรวมกันระบุว่าผู้ที่มีอัลลีลสั้นของ 5-HTTLPR แสดงอารมณ์เชิงบวกมากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่มีอัลลีลสั้นจะแสดงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่จริงใจมากกว่าคนที่มีอัลลีลยาว Levenson กล่าวว่า "การศึกษาครั้งนี้ให้การสนับสนุนแนวคิดที่ว่าอารมณ์เชิงบวกอยู่ภายใต้เต็นท์เดียวกันกับอารมณ์เชิงลบเมื่อพูดถึงอัลลีลสั้น "อาจเป็นไปได้ว่าทั่วทั้งเพดานปากของอารมณ์ของมนุษย์ ยีนเหล่านี้ทำให้ได้รับแอมพลิฟายเออร์มากขึ้น มันทำให้แสงสว่างใหม่เกี่ยวกับชิ้นส่วนสำคัญของปริศนาพันธุกรรม"