เปิดม่านกลยุทธ์การหลีกเลี่ยงโรคในสัตว์หลายชนิด

ในขณะที่ความกลัวและการหลีกเลี่ยงผู้ล่าได้รับความสนใจอย่างมากในด้านพฤติกรรมของสัตว์ ในทางกลับกัน มีการเผยแพร่น้อยมากเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงโรค ขณะนี้ทีมนักวิทยาศาสตร์นานาชาติได้กำหนดกรอบการทำงานเพื่อทดสอบความรังเกียจและพฤติกรรมหลีกเลี่ยงโรคที่เกี่ยวข้องในสัตว์ชนิดต่างๆ ระบบสังคม และถิ่นที่อยู่ "มีรายงานกว่า 30 สปีชีส์ที่แสดงกลยุทธ์ในการหลีกเลี่ยงโรคในป่า เราให้คำทำนายสำหรับสปีชีส์อื่นๆ อีก 7 ชนิดที่ถูกมองข้ามไปก่อนหน้านี้และอาจทำหน้าที่เป็นสปีชีส์ต้นแบบใหม่" ผู้เขียนนำ Cécile Sarabian อดีตเพื่อนดุษฎีบัณฑิต JSPS ที่มหาวิทยาลัยเกียวโต . ด้วยการคาดการณ์เหล่านี้ ทีมงานจะพิจารณาแบบจำลองของระบบนิเวศเฉพาะ สภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัส และระบบสังคมของสัตว์หลายชนิด รวมถึงปลาหมึกยักษ์พื้นเมืองและปลาสลิดหูแดงที่รุกราน ซึ่งทั้งสองเกี่ยวข้องกับญี่ปุ่น "ค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการถูกรังเกียจและการหลีกเลี่ยงความเจ็บป่วยนั้นขึ้นอยู่กับระบบสังคมและระบบนิเวศของสปีชีส์" ผู้เขียนร่วม Andrew MacIntosh รองศาสตราจารย์แห่งศูนย์วิจัยสัตว์ป่ามหาวิทยาลัยเกียวโตกล่าว ความขยะแขยงสามารถถูกกระตุ้นโดยสัญญาณทางประสาทสัมผัสที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรค เช่น การเห็นท้องร่วง ซึ่งจะปล่อยชุดของพฤติกรรมหรือการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่ช่วยให้ สัตว์ หลีกเลี่ยงปรสิต เชื้อโรค และสารพิษ ระดับของพฤติกรรมที่น่ารังเกียจแตกต่างกันไปในแต่ละสายพันธุ์ขึ้นอยู่กับระบบสังคมและระบบนิเวศน์วิทยา เนื่องจากสปีชีส์ที่อยู่โดดเดี่ยวมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมค่อนข้างน้อยและส่งผลให้เกิดการแพร่กระจายของโรค พวกมันจึงปรับตัวได้น้อยกว่าสปีชีส์ที่อาศัยอยู่เป็นกลุ่มในการตระหนักและหลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่คุกคามชีวิตดังกล่าว “สัตว์บางชนิดที่อาศัยอยู่ในอาณานิคม เช่น กระต่ายและนกเพนกวิน สามารถทนต่อเพื่อนที่เป็นโรคได้ เนื่องจากกลยุทธ์การสร้างภูมิคุ้มกันในชุมชนช่วยให้ฝูงอยู่รอดได้” แมคอินทอชกล่าวเสริม ผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์มีความสำคัญเนื่องจากพฤติกรรมที่น่ารังเกียจที่คาดหวังสามารถนำไปใช้กับการศึกษาการแพร่ระบาดของโควิด-19 ได้ ตัวอย่างเช่น แบบจำลองการติดเชื้อไวรัสโคโรนาที่พิจารณาการเว้นระยะห่างทางสังคมจะทำให้เส้นโค้งที่ทำนายจำนวนผู้ป่วยเป็นบวกแบนราบ ตรงกันข้ามกับเส้นโค้งยกกำลังสำหรับกรณีที่ไม่มีการเว้นระยะห่างทางสังคม "นอกเหนือจากการวิจัยพื้นฐานแล้ว สิ่งสำคัญคือต้องส่งเสริมการสร้างฐานข้อมูลที่รวบรวมหลักฐานการหลีกเลี่ยงโรคในสัตว์และการประยุกต์ใช้ในกลยุทธ์การอนุรักษ์และการจัดการสัตว์ป่าที่เกี่ยวข้อง" Sarabian สรุป